Ja chodzę z głową w chmurach, a Ty?

Witajcie! Nawet nie umiecie sobie wyobrazić, jak często nie stąpam twardo po ziemi. Wszelkie przenośnie i związki frazeologiczne (??? polski się kłania, hehe) odnośnie bycia wiecznie rozkojarzonym opisują mnie idealnie. Mimo, że taki stan umysłu pakuje mnie zawsze w tarapaty, to lubię być taką marzycielką, o ile można tak powiedzieć, beztroską osóbką. To dość optymistyczne podejście do życia moim zdaniem. Tylko czasem boli, jak już zejdę (spadnę) na ziemię...
Oprócz tego, że myślę o niebieskich migdałach, to musicie wiedzieć, że nie przepadam za monotonią. Czas przyszedł więc na nieco inną karteczkę. Ot, taka prosta, same papiery, ścinki, wykrojnikowe chmurki i potuszowane balony, piankowe różyczki i sizal. Praca leci na wyzwanie TUTAJ. Niezbyt skomplikowany to twór, jednak coś w tym uroczego. Może po prostu jak patrzę na niebieskie tło to automatycznie myślę o niebie? Jeszcze te chmurki i ach... No wiecie o co chodzi ;) Miłego dnia moi drodzy!
                                                                                                          Ann