Trochę o wdzięczności

 Witajcie w to piękne niedzielne południe! A może już popołudnie? Jak się macie moi Drodzy? Coraz rzadziej ostatnio tu zaglądam. Przyznaję się, że po cichu myślałam, czy by nie porzucić blogowania, ale... Brakowałoby mi tego. Tej atmosfery, możliwości podzielenia się także jakimiś przemyśleniami. No i pyszczek jeża, Was by mi brakowało! 

Powiem Wam, że ta moja nieobecność nie wynika wbrew pozorom z porzucenia hobby. Bardziej, że czas się zmienia i ja też. Dużo działam na Instagramie, powoli zaczynam tworzyć kartki, prace na zamówienie. Stąd moje nieobecności tutaj, nawet pomimo tylu prac, które powstały w ostatnich tygodniach. 

Ludzie słysząc "blog", często machają ręką. Dla mnie jednak przez lata mojego gimnazjum i liceum było to miejsce na przemyślenia, odszukiwanie siebie, podziwianie wielu wspaniałych i utalentowanych osób. I nie porzucę blogowania, jeszcze na pewno nie teraz, bo jestem Wam winna wielkie podziękowania, za ten czas, za wszystkie piękne słowa od serca jakie zostawiacie zaglądając tu. Dzięki Wam rozwijała się moja pasja, od dziecięcych jeszcze prób DIY, przez nastoletnie zabawy z fotografią, pisarstwem (no w końcu blogi się pisze 😄), haftem, aż po obecne zainteresowanie tworzeniem kartek i scrapbookingiem. Może nie jesteście, nie jesteśmy tego świadomi, ale nawet przez taki internet możemy na kogoś dobrze wpłynąć. Ja jestem Wam za to ogromnie wdzięczna. 💛

Na koniec właśnie taka kartka u mnie zamówiona, z okazji rocznicy ślubu. Miłego oglądania, a później słonecznej, pięknej i ciepłej (w końcu dalej mamy lato!!) niedzieli Wam życzę. Trzymajcie się!

                                                                                                      Ann

PS. Była dostawa do domu hihi

Spojrzenie wstecz

Witajcie! To zdjęcie - z 1952 roku, przedstawia moich krewnych. Już nawet nie pamiętam kogo dokładnie, wiem tylko, że chłopcem na fotografii jest mój dziadek. A ceglany budynek w tle to nasz ukochany, wielopokoleniowy dom. Nie wiem, czemu wybrałam to zdjęcie spośród tak wielu innych. W końcu do LO wykorzystuje się te szczególne, które chcemy zapamiętać. Ale w jakiś sposób ta mała karteczka została przeze mnie ukryta już parę lat temu do dziecięcych skarbów. Tuż obok starego znaczka z Janem Pawłem II, znaczkiem dinozaura z pudełka zapałek i biletem tramwajowym za dwa tysiące złotych.
Zbieracie pamiątki? Te rodzinne, z wyjazdów? A może piszecie pamiętniki? Prowadzicie journale? Tworzycie albumy, LO, wieszacie zdjęcia na ścianie, stawiacie na biurku, wywołujecie na kubek czy kalendarz?
Opowiedzcie mi, jak Wy dbacie o wspomnienia. Ja niestety muszę lecieć do reszty zajęć (powtórka z języków sama się nie zrobi). A mam tyle zaległości robótkowych, tyle prac czeka na publikację... Pewnie za niedługo się znowu do Was odezwę. Dziękuję moi drodzy za odwiedziny i pozostawione ciepłe słowa!

                                                                                                                   Ann

Co tam w szkole piszczy

Cześć wszystkim! I witaj szkoło! Tak chciałoby się powiedzieć, a tutaj... Pierwszy rok szkolny, gdzie nie kierowałam swoich kroków do jednej z klas. Byłam tylko na mszy na rozpoczęcie, bo jak to tak przywitać wrzesień bez tych znanych twarzy, bez przyjaciół, bez uśmiechów. Wiecie, może ta moja jest taka wyjątkowa, ale mimo strachu, olbrzymiego ciężaru spoczywającego teraz na wszystkich pracownikach szkoły, nauczyciele witali uczniów z taką radością... A przed nimi wszystkimi przerwy pełne dzieci i młodzieży, których uwierzcie NIE DA SIĘ OPANOWAĆ, w nijaki sposób. Cóż, módlcie się za nich, bo nie jestem sobie w stanie wyobrazić tego obciążenia psychicznego. Jak zabronić dzieciom wspólnej zabawy, nie doprowadzając do płaczu i kłótni, jak ograniczyć zbytnią bliskość nastoletnich par? Gdzie dla młodych ludzie jest to już udręka. Nie żartuję Kochani. My młodzi, baaardzo często popełniamy głupie błędy, ale niestety, świat postrzegamy nieco inaczej. I dla zakochanych licealistów Romeo i Julia mogą być bliżsi niż myślicie. Trzymam kciuki za wszystkich nauczycieli, wychowawców i uczniów. Powodzenia też dla Was moi drodzy, bo wiem, że szkoły są częścią i Waszego życia. A ja... Ja niestety pomykam już na studia 😉 Co to będzie, to się dopiero okaże.
Tak korzystając z okazji chciałam Wam pokazać karteczkę, którą ostatnio zrobiłam. Taka prosta, urodzinowa. Cały czas pracuję nad swoim stylem, a także sposobem fotografowania gotowych prac. Co myślicie? Jest jakiś postęp? Kartka została przeze mnie "ozdobiona" markerowymi przeszyciami, więc zgłaszam ją TUTAJ na wyzwanie.
Dziękuję Wam pięknie za pozostawione słowa, pozdrowienia i odwiedziny. Ściskam cieplutko!!

                                                                                                            Ann

Wieści prosto z lasu

Witajcie moi drodzy! Po pierwsze, muszę, ba! CHCĘ z serca Wam podziękować, że mimo mojej nieobecności tutaj, Wy o mnie nie zapominacie. Nie znamy się w "realu", kojarzymy wyłącznie z blogosfery, ewentualnie social mediów. A Wy jesteście tutaj, odwiedzacie moją stronkę, czytacie wypociny i jakby było mało - wspieracie, rozumiecie, gratulujecie. Oczywiście nie tylko u mnie - razem tworzymy niesamowitą społeczność. Nie tylko ludzi dzielących wspólne hobby, ale osób, które po prostu SĄ również dla innych. Kochani moi, DZIĘKUJĘ Wam za to!!!
Po drugie, ruszam z robótkami! Tak, czas powstać z letargu 😄😂 Zanim to jednak nastąpi, mam Wam do pokazania obrazek , który sprezentowałam mojemu chłopakowi. Haft gobelinowy, biała kanwa, mulina DMC i trochę Ariadna. Wzór pochodzi z pisma "Anna" (numer bodajże wrześniowy z 1998!). Do całości dodałam własnoręcznie wycięte passe partout w kolorze gorzkiej czekolady. A nawet ramka się ładnie dopasowała.
Założę się, że wielu z Was również musi od czasu do czasu zrobić sobie odskocznię, nawet w robótkach. U mnie ostatnio między jedną kartką a drugą na warsztat poszedł quilling! A efekt już wkrótce. Pozdrawiam Was wszystkich serdecznie Kochani, dziękuję za pozostawione przez Was słowa i życzę dobrego dnia. 😊
                                                                                                               Ann

Tak jeszcze było bez oprawy 😉